A cinefilia de @roicou

★9/10 - Unha viaxe de maxia e aventura onde Willow, interpretado por Warwick Davis, protexe á pequena Elora da malvada raíña Bavmorda, nun clásico atemporal da fantasía dirixido por Ron Howard.

Maxia eterna dunha aventura épica

Tras o pasamento de Val Kilmer, decidín escribir sobre Willow, unha das xoias do cine fantástico que marcou a miña paixón polo xénero. Dirixida por Ron Howard, esta película presenta unha narrativa clásica de loita entre o ben e o mal, protagonizada por Willow Ufgood (Warwick Davis), un humilde agricultor que se ve envolto nunha aventura épica para protexer a pequena Elora Danan da malvada raíña Bavmorda.

A dirección de Howard é exemplar, conseguindo un equilibrio entre momentos de acción trepidante e escenas máis íntimas que desenvolven os personaxes. A súa colaboración con George Lucas, quen concibiu a historia, resulta nunha obra que, aínda que inspirada no libro The Hobbit de J. R. R. Tolkien , posúe unha identidade propia.

A banda sonora de James Horner é outro dos piares fundamentais do filme. As súas composicións evocadoras acompañan perfectamente a narrativa, destacando temas que reflicten tanto a maxia como a aventura presentes na historia. A música non só complementa as imaxes, senón que as enriquece, creando unha experiencia inmersiva para o espectador.

O reparto é sólido e carismático. Warwick Davis ofrece unha interpretación entrañable como Willow, transmitindo a evolución do personaxe dun home común a un heroe. E o noso querido Val Kilmer, no papel de Madmartigan, aporta un toque de humor e valentía, mentres que Joanne Whalley como Sorsha e Jean Marsh como Bavmorda completan un elenco que dá vida a personaxes memorábeis.

En canto aos efectos especiais, é certo que algúns poden parecer datados hoxe en día. Porén, no seu momento foron innovadores, especialmente o uso pioneiro da tecnoloxía de morphing dixital para as transformacións máxicas. Aínda que algúns efectos puideron ter envellecido mellor, non restan inmersión á historia nin distraen da narrativa principal.

Entre as curiosidades do filme, destaca que George Lucas inicialmente desexaba adaptar The Hobbit ao cinema xa por aquel entón nos anos 80. Ao non conseguir os dereitos, desenvolveu Willow, incorporando elementos que lembran á obra de Tolkien, pero creando un universo único. Ademais, o personaxe do xeneral Kael foi nomeado en referencia á crítica de cine Pauline Kael, mentres que o dragón de dúas cabezas, Eborsisk, fai alusión aos críticos Gene Siskel e Roger Ebert.

É unha mágoa que a recente serie baseada nesta película non estivese á altura da maxia e o encanto que ten o filme orixinal, quedando lonxe da súa esencia e calidade.

En resumo, Willow é unha obra fundamental no cine de fantasía que, grazas á súa dirección, música, interpretacións e efectos especiais innovadores para a época, merece ser revisitada.